PENCEREDEN
Aç pencereni dostum,
Nisan yağmuru girsin.
İstemez palto kostüm,
Vücudun rahmet görsün.
Serin bir rüzgar eser,
Çektikçe ruha gider,
Âşık olan ah çeker,
Gönüller bahar görsün.
Körpe kuzular meler,
Süt veriyor memeler,
Açılsın da sineler,
Bedenler bahar görsün;
Kuşlar kurmuş dergâhı,
Figân bülbülün âhı,
Nedir Ya Rab günahı,
Affet yüzleri gülsün.
Derelerden su akar,
Her taraf çiçek kokar,
Ayrılık canlar yakar,
Kavuştur bunlar gülsün.
Damlalar döküldükçe,
Nebatat seviniyor.
Ilık rüzgar estikçe,
Ağaçlar geriniyor.
Sarı çiğdemler açmış,
Yeşil atlas çayırda.
Kurt kuş hepsi de uçmuş,
Gezer dağda bayırda.
Şimdi geride kaldı,
Hüzün, keder, üşüme.
Geceleri uyurken,
Kış giriyor düşüme.
Şairler kalem almış,
Güzellikler yazıyor.
Âşıklar zevke dalmış,
Çiftler birlik geziyor.
Hiç boş değil ki eller,
Demet demet çiçekler,
Çiğdem, erguvan, güller,
Ne hoş bahar, bilenler. |
 |
| |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
| • |
|
|
